جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پایان نامه پیرامون روش وسبک اجتهاد نزد شیخ المفید و الشریف المرتضی است ( قدس سرهما ) ، سیرتاریخی سبک اجتهاد از جمله تدوین کتب حدیث در دوران طلائی نزد صحابه ( یاران پیامبر اکرم ص ) ، ظهور اجتهاد در مدارس کوفه و شهر ریبازگشت اجتهاد به صحنه علمی و ظهور سبک اجتهادی و عقلی ، بازگشت ستارگان اصحاب حدیث بیان می کند ، همچنین به اصول ، اندیشه ها و نظریه های معرفت نزد شیخ المفید و الشریف المرتضی ، حقایق و شروط آن ، ونگاهی به سبک اجتهاد اعم از قرآن کریم ، سنت ، بخش های سنتو منزلت آن در قرآن کریم می پردازد ، سپس دلایل اتفاق عقاید واندیشه ها از نظر لغت و اصطلاح نزد مذهب امامیت اثنی عشری ، اشکالات اثبات اتفاق ارا وعقاید و نمونه هایی از آن نزد الشریف المرتضی ، نقد اثباتات ، دلایل ومدارک کسانی که مخالف هستند ، ونیز تعریف عقل ، اندیشه ها و جایگاه مذهب امامیت اثنی عشری از آن ، دلایل عقل نزد مذهب امامیت اثنی عشری که آیا عقل چیزهایی مانند زیبایی و زشتی درک می کند ؟ ، وجایگاه شیخ المفید و الشریف المرتضی از دلایل عقل اشاره می کند.

این پایان نامه در پی آن است که اندیشه و عقاید وهابیت و آموزه های آن را مورد بررسی قرار داده و آنگاه آنها را به نقد بکشد در فصل اول چگونگی و نحوه انتخاب موضوع ، اهمیت و اهداف ، بررسی پیشینه تحقیق ، امتیاز تحقیق و روش تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است در فصل دوم با بررسی افکار موٌسسان وهابیت همچون ابن تیمیه و محمدابن عبدالوهاب به نقد آراء آنها پرداخته و در ادامه در فصل سوم آموزه های وهابیت در زمینه های توحید، توسل، زیارت، شفاعت، بنای قبور... مورد بررسی و نقد قرار گرفته و دیدگاه فریقین مطرح می گردد.در فصل چهارم با نگاهی به تبلیغات وهابیون در کشورهای اسلامی و تاریخچه بلوچستان دیدگاه مردم بلوچ در مسایل دینی بررسی گردیده و اهداف سرمایه گذاری وهابیت در بلوچستان و آثار نامطلوب آن و همچنین نتایج بدست آمده از تحقیق میدانی مورد بررسی قرار گرفته است .در فصل پنجم با نتیجه گیری و جمع بندی اصول گذشته پیشنهادات و راهکارهای اجرایی با عقاید وهابیت مطرح گردیده است این پیشنهادات به نوعی راهکارهای عملی در این زمینه را ارائه می دهد آنچه که از این تحقیق در نهایت امر بدست می آید تلاش گسترده وهابیت جهت رسوخ در عقاید و اعتقادات مذهبی اهل سنت بلوچستان می باشد که در پاره ای از موارد فعالیت آنها تاثیر گذاری لازم را داشته و در پاره ای از موارد نیز با شکست روبه رو گردیده است .

اخلاص به معنای آزاد شدن و رهائی یافتن از عبودیت غیر خدا و پاک و خالص گردانیدن نیّت و عمل بلکه تمام وجود خود برای رسیدن به مقام قرب و فناء خداست. با در نظر گرفتن موضوع علم اخلاق که نفس و قوای آن است و هدف اخلاق که رسیدن به فضایل اخلاقی و تثبیت آن در نفس می باشد؛‌ اخلاص در اخلاق به معنای خالص کردن این فضایل برای خداست. اخلاق مجموعه ای از کیفیات نفسانی است که باعث صدور افعال به آسانی و بدون نیاز به تفکر و تأمل می‌شود و این کیفیات نفسانی، رابطه عمیقی با سه عنصر علم و معرفت، نیّت و عمل دارد. در اخلاق اسلامی؛ یک کیف نفسانی، زمانی فضیلت محسوب می‌شود که عناصر یاد شده صبغه الهی به خود گرفته و خالص برای او باشد. موضوع عرفان، شناخت خداوند سبحانه و تعالی و اسماء و صفات اوست و هدف آن رسیدن به توحید است. بنابراین، اخلاص در عرفان؛ با توجه به رابطه اخلاص با موضوع و هدف عرفان مطرح می‌شود. سالک اِلی الله مسیر خود را از تزکیه نفس و تطهیر باطن از رذایل اخلاقی و تخلّق یافتن به فضایل اخلاقی شروع می کند و با سیر در عوالم وجود خود که عالم اصغر است به شناخت عالم اَکبر و معرفت حق تعالی نائل می گردد. و با این معرفت مراتب اخلاص را تا رسیدن به بالاترین درجات آن که مقامات مخلَصین (به فتح لام) است طی می کند.

آیات بسیاری از آخرین کتاب الهی به سرگذشت قوم یهود و پیامبر آنان اختصاص یافته است، و انحرافات و اشتباهات آنان بارها و بارها در قرآن مطرح شده است، به نحوی که هیچ قومی به اندازهایشان مورد سرزنش و توبیخ قرار نگرفته اند، تا جایی که آیات الهی آنان را به عنوان دشمن ترین انسان ها نسبت به مسلمانان معرفی نموده است. هدف اصلی این رساله بیان علل و ریشه های انحرافات اجتماعی قوم یهود در آیات قرآن و احادیث می باشد. که با مطالعه و تحقیق کتب مختلف، منابع و مراجع معتبر به این موضوع پرداخته شده است. بحث و بررسی آیات الهی بیانگر این است که عامل و ریشه اصلی انحرافات و کجروی های این قوم، انحراف از مسیر حق یعنی صراط مستقیم است. زیرا آنان به هیچ یک ازعقاید و اصول دین ( توحید، نبوت و معاد) ایمان واقعی نیاورده و تمامی مبانی دین را دستخوش تغییرات و تحریفات کرده اند. البته انحراف آنان فقط در اصول و مبنای دین نبود، بلکه از جهت صفات و ویژگی های اخلاقی نیزدارای خصائص زشت و ناپسند اخلاقی بوده اند؛ خصیصه هایی که زمینه و عاملارتکاببه اعمال زشت در آنان گردیده و آنها را به ورطه سقوط و هلاکت رسانید. علاوه بر این که یهودیان به سبب عدم باورهای صحیح و اخلاق انسانی و دینی، به علت صفت رذیله و زشت تحریف گری حتی احکام الهی نازل شده از سوی خداوند را مطابق با مطامع دنیوی و خواهش های نفسانی خود تغییر داده و مطابق میل خود ساختند. در این نوشتار به خواست الهی ابتدا ریشه ها و علل انحرافات آنها را در عقاید، اخلاق و احکام با توجه به آیات الهی مورد بحث و بررسی قرار داده، سپس به مقایسه آنان با اقواممنقرض شده عاد و ثمود که در قرآن کریم به آنها اشاره شده، پرداخته استواژگان کلیدی: یهود در قرآن، انحرافات اجتماعی، کتاب مقدس، تورات

جاحظ در فرازی از کتاب خود با ذکر قصص داستان سرایان توانسته است الهام‌بخش هنرمندان ما بوده و با جمع‌آوری اشعار و لغات و اقوال بسیار، مدارک معتبری را برای لغت‌نامه‌نویسهای ما فراهم سازد تا آنها را با مقوله‌ها و اصطلاحات دینی و اخلاقی و فلسفی و اسامی جغرافیائی آشناتر سازد. اصطلاحاتی که بیانگر احساسات و روحیات و مظاهر گوناگون حیات مردم آن دوره بوده و در طول زمان، زبان به زبان گشته و مذاق جان را در قلب اشعار و امثال دلپذیر شیرین نموده است . امثالی که همچون واعظی شیرین و مهربان، خوانندگان خود و افراد یک ملت را با لسانی ساده و بیانی دلچسب به فراگرفتن آداب و صفات پسندیده و فروگذاردن عادات و افعال نکوهیده دعوت کرده و افکار آنان را به بهترین وجه تهذیب و تعدیل می‌نماید. و در این رهگذر به شایستگی کلیدار خزائن الهی بوده و توانسته است با قلم سلیس خود تجلی بخش گفتاری چون "ان لله خزائن الحکمه و السنه الشعراء مفاتیحها" و "الشعراء امراء الکلام و تلامیذ الرحمن" باشد. و چه زیبا از این گنج مکنون پرده برداشته و با نگارش اشعار آنان بر صفحه تاریخ پیام آنان را به فراسوی عالم انتقال داده است . قافیه سنجان چو علم درکشندگنج دو عالم بقلم درکشندو براستی حد همین است سخندانی و زیبائی را. و در فراز دیگر از کتاب خود روزنه‌ای جدید از "سکوت و گفتار" باز نموده است . و با قلم فرسائی خودگوئی "سکوت " را قلعه‌ای برای مردم تصور می‌کند و "گفتار" را لغزش از آن قلعه، و بار دیگر گفتار را ترجمان دل و اندیشه میداند و "سکوت " را واماندگی و ناگفتاری زبان معرفی می‌کند. و در بخشی دیگر از "معلم" به عنوان شخصیتی محروم و ارتجاعی یاد می‌کند و بناگاه زبان توبه می‌گشاید و با ذکر معلمین صاحب نامی شروع به انتقاد افرادی می‌کند که از فهم و درک منصب تعلیم و تدریس غافل و ساهی بوده‌اند. و در آخرین فراز کتاب خود از "حجاج" و همگنان او یاد می‌کند و با ذکر اشعاری پرده از جنایات و اعمال تبه‌کارانه آنها برداشته و بداندیشی آیندگان را نسبت به آنها یادآور می‌شود.

پس از پیمان صلح حدیبیه و بازگشت پیروزمندانه ی پیامبر اکرم (ص) به مدینه و فراهم آمدن آرامشی نسبی در جامعه ی آن زمان، فرصتی فراهم آمد که پیامبر اکرم (ص) به امر خداوند تعالی آنجا که فرموده است: ?وَمَآ أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا کَافَّهً لِّلنَّاسِ بَشِیراً وَنَذِیراً? ( سبأ : 28 ) جامه ی عمل پوشانَد، بدین جهت با ارسال نامه هایی به نقاط مختلف جهان، ندای خوش آهنگ اسلام را، نیز به آن سوی مرزهای جزیره العرب رسانید. پیامبر اکرم(ص) در این نامه ها به طرح اندیشه های اساسی و بنیادین در اسلام پرداخته و به عقاید مشترک میان ادیان آسمانی توجهی ویژه داشته است، تا آنجا که برخی از معتقدان به ادیان الهی را در راستای دعوت به آیین اسلام، با ذکر آیه ی 64 سوره آل عمران به «کلمه سواء» که همان کلمه ی توحید «لا إله إلا الله» می باشد، فراخوانده است و گاهی با اسلوبی خردمندانه به انحرافات عقیدتی شایع در میان آنان اشاره ای چند داشته است. بررسی دقیق درون مایه ها بدون توجه به ارتباط تنگاتنگ سبک و عنصر معنا ممکن نیست. و این امر از اصول و مبانی بررسی درون مایه ها به شمار می رود. در پایان نامه ی حاضر تحلیل درون مایه ها ی نامه های پیامبر اکرم (ص) به روش توصیفی ــ تفسیری و با رویکرد زبان شناختی انجام یافته است.سبک و شیوه ی تعبیر از یک معنا، نقش غیر قابل انکاری در تاثیر گذاری معنای مورد نظر بر مخاطب دارد. نظر به این نکته و بررسی شیوه ی بیانی متن نامه های پیامبر اکرم(ص) که با هدف دعوت به دین اسلام نگاشته و سوی مخاطبین آنها ارسال شده است، دریافتیم که این سبک بیانی در سه سطح آوایی، ترکیبی وبلاغی نقش به سزایی در انتقال معنا به شکلی مطلوب و تحریک عاطفه ی مخاطب با هدف درنگ و تامل بر محتوا و پیام نامه داشته است.

از مطالعه و بررسی آثار فخرالدّین ابراهیم عراقی چنین برمیآید که به شدّت تحت تأثیر مکتبابنعـربی میبـاشد. او از پیروان ابنعـربی است و در بسیاری از موارد، مخصوصاً در مسأله? وحدت وجود به عقاید وی نزدیک میشـود، به گونهای که او را میتـوان میراث دار وحدت وجود ابنعـربی دانست. به طور کلّی، عرفان عراقی مبتنی بر وحدت وجود است و ندای «همه اوست» را در همه جا منتشر میسـازد. وی این اندیشه را در لمعات - که پس از استماع آرای ابنعـربی در مجلس درس قونوی تدوین گردید- با ظرافت خاصّی توجیه و تقریر نمودهاست.عراقی به هر چه مینـگرد، چهره? حق را میبـیند و جز او را نمیبـیند. وی وجود را امری واحد میداند که جز او حقیقت دیگری وجود ندارد. به اعتقاد او هنگامی که حجابهـا کنار رود، سالک به حقیقت مشاهده میکـند که جز او هیچ نیست. تأکید عراقی بر موضوع خودشناسی، در اینجـا معنا می?ـابد که انسان بداند وجودی جز وجود حق وجود نداشته و هر چه هست، اوست. در این مرحله، تمامی تضّادها از بین میرود و انسان، محلّ تجلّی اسما و صفات خداوند میگـردد. این پدیده، انسانکـامل است که نمونه? کامل آفرینش میبـاشد. او انسانکـامل را برتر از تمام موجودات هستی میداند. انسانکـامل عراقی، انسانی است که از اوصاف و صفات رذیله به دور باشد و عمل صالح انجام دهد. انسانکـامل او، انسان عاشق است و به عقیدهى او فقط عاشقان شایستهى رسیدن به چنین جایگاهی هستند. عراقی عشق خدا به ذات خود را سبب آفرینش هستی میداند و معتقد است هر چه در جهان هست جلوهای از همان حقیقت واحد میبـاشد. او در بیان وحدت وجود زبانی ویژهى خود دارد. همه میگـفتند جز خدا هیچ چیز وجود ندارد، امّا او میگـوید جز عشق هیچ چیز وجود ندارد. مقصود او از عشق، همان سرچشمهى وجود است. وی اسما و صفات حق را عین ذات او میداند ومیگـوید عالم مجموعهى اسمای تحقّق یافته است و هر موجودی، مظهر اسم مخصوص از نامهـای حق – تعالی- میبـاشد. او اسما و صفات را حجاب ذات خدا میداند و معتقد است ذات اقدس خداوند به وسیلهى صفات او پوشیده شده تا هیچ کس او را چنان چه هست، نبیند و نشناسد.او در بسیاری از اشعارش به تزکیه? درون و پالایش نفس و زدودن زنگارها اشاره کرده است و برای «دل» جایگاهی والا در نظر گرفتهاست و تمام ارکان عالم را متأثّر از احوالات دل میداند. در نگاه او هیچ موجودی به پای دل نمیرسد و تمام اسرار هستی را نقش بسته بر لوح دل میداند. در نگاه او، گمشدهى آدمی درون خود اوست و اگر با چشم حقیقتبـین خود نگاه کنیم، خدا را در وجود خود می?ـابیم.عراقی عارف جمالگـرا و شاهدبازی است که همه چیز را از دریچه? عشق مینـگرد و به گفته? خودش، آیین و مذهبی جز عشق ندارد. از این رو، در بیان هر مسأله? عرفانی از زبان عشق بهره میگـیرد و آن را به صورت عاشقانه- عارفانه مطرح میسـازد. به اعتقاد او، تمام عشق ها به عشق حقیقی ختم میشـود و در واقع عشق مجازی وجود ندارد و همهى عشقهـا، عشق به خداست.عشق از جمله اصلی و محوری عرفان عراقی و نگرش وحدت وجودی اوست که بدون درک و التزام آن، عملاً تمام عوامل دیگر منفعل میشـوند. از نظر او، عشق انواعی دارد و به عشق عام و عشق خاص تقسیم میشـود. او به سریان عشق در تمام موجودات عالم معتقد است و کاینات عالم را در جوش و خروش رسیدن به معشوق، اینگـونه به تصویر میکـشد:کرده عکس روی تو آیینه? دل گلشنــی

عفاف حالتی درونی است که انسان را از حرام و گناه باز می‌دارد و او را به مراتب والای انسانیت رهنمون می-گرداند علاوه بر نقش ممتاز عفاف در سلوک فردی انسان به سوی مقصد آفرینش، آنچه می‌تواند یک جامعه را از خطر سقوط اخلاقی و سلط? فرهنگی بیگانگان مصون نگه دارد، ترویج و اشاع? فرهنگ عفاف و تبیین ابعاد گوناگون آن می‌باشد. به همین جهت، پرداختن به بحث عفاف وکارکرد آن در رشد و تعالی اخلاقی انسان، از اهمیت و ضرورت ویژه‌ای برخوردار است. با عنایت به اینکه در آیات قرآن کریم و روایات معصومین(علیهم السلام) به مقول? عفاف و ابعاد گوناگون آن اشاره شده، این پژوهش در صدد است به روش تحلیلی ـ توصیفی، کارکرد عفاف را در رشد و تعالی اخلاقی انسان از منظر قرآن و حدیث مورد بحث و بررسی قرار دهد. «عفاف» در آموزه‌های اسلامی از جایگاه بسیاروالاییبرخوردار است و همواره از آن به عنوان قوی‌ترین نیروی تعدیل غرایز و شهوات انسانی یاد می‌شود. سجایای بلند اخلاقی و روحانی انسانی ایجاب می‌کند تا ضرورت و اهمیت رعایت عفاف برای رشد وتکامل اخلاقی، در فضایی آکنده از نور و پاکی و حیا جلوه کند و اعتلاء بخش آدمی باشد. آنچه که أغلب از مفهوم«عفاف» به ذهن متبادر می‌شود، استعمال این واژ? در معنای خاص مانند، عفت جنسی و یا حوز? خاصی از شهوت می‌باشد که این طریق استعمال از قبیل استعمال کل در جزء آن است. در حالیکه درکاربردهای قرآنی، عفاف دامن? وسیع و گسترده‌ای از رفتار وکردار انسان را در برمی-گیرد. و رعایت آن اختصاص به جنس خاصی ندارد.از ابعاد مختلف عفاف می‌توان، عفاف در کردار، گفتار و اندیشه را بازشمرد. چشم‌پوشی از نگاه حرام، پوشش مناسب، اعتدال در زینت و آرایش، میانه‌روی در خوراک و عفت در فقر و غنا از ابعاد مختلف عفاف در کردار بوده و پرهیز از کلام لغو و اندیش? حرام، عفت در گفتار و اندیشه را تشکیل می‌دهد. و هم? این‌ها نیاز بشر در مسیر کمال است که در این پژوهش بدان پرداخته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که عفاف از بزرگترین فضایل انسانی است و قرار گرفتن در سیر الی الله و مسیر تقوا بدون آراسته بودن به صفت بازدارند? عفاف ممکن نخواهد بود. بنابراین رعایت این اصول موجبات رشد و تعالی اخلاقی انسان را فراهم نموده و انسان را به قل? رفیع فضایل الهی و انسانی رهنمون خواهد ساخت.

شیخیه طرفداران شیخ احمد احسائی‌اند که در موارد متعددی از اصول عقاید، متمایز از شیعه‌ی امامیه‌اند بزرگان شیخیه همواره کوشیده‌اند در ظاهر خود را شیعه‌ی امامی بخوانند، اما با مراجعه به منابعی که مآخذ این فرقه محسوب می‌شود، می‌توان به نادرست بودن این ادعای ایشان پی برد. از مهم‌ترین عقاید شیخیه که راهی به غیر از راه تشیع امامی در نبوت و امامت پیموده‌اند می‌توان به مواردی چند اشاره کرد، از جمله اینکه: شیخیه در مورد جایگاه رسول خدا و همچنین ائمه اطهار(ع) دچار غلو گشته و شأنیتی بالاتر از بندگی خدا برایشان قائل شده‌اند، و ایشان را علل چهارگانه‌ی خلقت نامیده‌اند. طرفداران شیخیه معتقدند خدای تعالی رسول خدا وائمه اطهار(علیهم‌السلام) را آفرید و خلقت دیگر خلایق را به ایشان واگذار کرد. آنان در این باره معتقدند علل اربعه‌ی آفرینش، وجود امامان شیعه‌اند. و طوری در این باب سخن می‌رانند که گویا ایشان در این امر خلقت، مستقل از اراده و مشیت الهی عمل می‌کنند. می‌توان گفت رایحه‌ی خداگونه سازی و بخشیدن صفات الهی به ائمه از عقاید آنان استشمام می‌شود. لذا می‌توان شیخیه را، شیعه‌ی امامی غالی بر شمرد. و نیز شیخیه با قائل شدن به معراجی غیر از معراج مشهور در نزد شیعه راهی دیگر پیموده‌اند و با سخن راندن دو پهلو در نهایت قائل به معراج با جسم خاص و ترقیق و لطیف شده و به اصطلاح، جسم هورقلیایی، شده‌اند. شیخیه به مسائل دیگری اعتقاد داشته است؛ از جمله: وجود امام زمان(عج) در عالم هورقلیا در دوران غیبت، نیابت خاصه در دوران غیبت کبری، اعتقاد به رکن رابع و... عقاید شیخیه سر منشأ بسیاری از گروه‌های سیاسی مثل بابیگری، بهائی‌گری و ازلی‌گری می‌باشد که بعد از شیخیه به لباس مذهب و فرقه در آمدند.

یکی از مباحث کلیدی و اساسی هرحکومت بحث مشروعیت آن است که تقویت و تضعیف آن در استقرار و ثبات و عدم آندو در حکومت نقش بی‌بدیلی دارد. در این رساله ابتدا کلیات مباحث مشروعیت و انواع و اقسام آن در قالب فصل اول بیان و با عنایت به نظرات دو اندیشمند تأثیرگذار در جهان اسلام (آیت‌الله خامنه‌ای و آیت‌الله محمدباقر صدر) فصل‌های دوم و سوم به بررسی نظرات آنان و در فصل چهارم، به نتیجه‌گیری و بیان نقاط اشتراک و افتراق در مبانی آنان پرداخته شده است.این دو شخصیت در بسیاری از امور مقدماتی که بر مبانی فکری آنان بی‌تأثیر نبوده مشترک می‌باشند ولی در برخی مبانی فکری با هم متفاوت هستند که این خود باعث اختلاف در نظریه ایندو نسبت به مبنای مشروعیت حکومت شده است. پس از پذیرش اینکه حاکم مطلق بر جهان پروردگار و کسی که مأذون از جانب اوست می‌باشد، در زمان غیبت امام معصوم? که شخصی به صورت معین برای ولایت و قانونگذاری بر جامعه تعیین نشده است (گرچه ویژگی‌ها و صفات آن به صورت عام بیان شده ولی مصداق معین نشده) بر مومنین است که نسبت به این امر اقدام کنند.آیت الله خامنه‌ای مبنای مشروعیت را تحقق اراده الهی می‌داند، اما آیت الله صدر مشروعیت را ترکیبی از اراد? الهی ـ مردمی می‌داند و لذا نظر این دو شخصیت از اینجا از هم جدا می‌شود، لازمه مشروعیت الهی حاکم، ورود او در مسائل حکومت در شکل ولایت مطلقه و دخالت مستقیم لذا حاکم فقیه، مرجع تمام امور است و مشروعیت تمام ارکان حکومت با تأیید او صورت می‌گیرد چون او مشروعیتش را از پروردگار گرفته و فقط اوست که می‌تواند در مشروعیتش خلل ایجاد کند، و در این امر مردم نقشی جز عینیت بخشی به دستورات و اوامر فقیه را ندارند. و یا نظارت او بر اجرای دستورات دینی توسط متصدیان امور مختلف حکومت. ولی طبق نظر دوم فقیه تنها ناظر بر اعمال و جریان حکومت است و این مردم هستند که با تأیید خود به اجزای آن حکومت مشروعیت می‌دهند و با عدم تأیید مردم حکومت فقیه دچار عدم مشروعیت شده و ساقط می‌شود.